Enttäuschung und Post Rock

Geçen gün Discovery Channel ın yeni sezon 'Life on the Edge' tanıtımlarını izlerken, arkada Explosions in the Sky çalıyordu. Zaten DC ın müzik seçimi her zaman iyi olmuştur ama Ultimate Survival daki If These Trees Could Talk tan ve Sigur Ros tan sonra, prodüksyondaki birilerinin hakikaten post rock tutkunu olduğunu düşünüyorum.

Post rock ın, 20. yüzyılın klasik müziği olduğu algısına katılmamakla beraber, Hip-hop ve R&B nin ele geçirdiği son yüzyılımızda, alternatif bir kültür olarak son derece fazla sayıda taraftar toplaması güzel bir şey. Hani '90 ların grunge ı, 2000 lerin boktan nu-metal i gibi birşey, ama çok daha fazlası. Bunun en büyük nedeni de, parçaların çoğunda söz olmaması. Mağazadaki mankenlerin çoğunun kafasının olmaması, giysiyi üzerinizde hayal etmenizi sağlayan akıllıca bir satış stratejisi ise, post-rock ın tınıları arasına kendi hikayenizi yerleştirebilmeniz de, onu çekici kılan en büyük unsur.



gökyüzü yeniden paganlar bu dünyadan silinmeden önceki günlerdeymiş gibi büyülerin dilini unutmamış olsaydı, duvarlardaki deliklerden gaybın içine açılan gerçek evlerimize geri dönebilirdik. sarhoşluk iyi gelebilirdi, çekip gitmeyi düşünmek iyileştirici olabilirdi yeniden