Deneme //

aslında yarım kalan şeylere devam etmektir beklemek. insan o yüzden sevmez beklemeyi, kendisiyle baş başa kalmayı. anıları aklına gelmeye başladıkça, ya düşünemeyecek kadar acı verdiğini, ya da düşünmenin yetmediğini görür. hissetmek, tatmak, görmek, duymak ister, ya da tamamen silmek, unutmak, kafasındaki boşluğun içine gömmek ister anılarını. kendisi ile baş başa kalınca anlar ki, onlardan başka bir şeyi yok dünyada. insan doğduğunda yanında annesi vardır, hayatı süresince bir sürü insan geçer önünde, kimi iz bırakır, kimi önemsiz. son dakika geldiğinde ise, bir hastane odasında, kendi yatağında, bambaşka bir yerde yalnız başınadır. yalnız ölür insan, nasıl ki hayatı boyunca ona en yakın olanlar aklının içindekiler olmuşsa, o anda da başka bir şeyi yoktur.